Different aspect of sustainable use of fish resources in Serbia for the period 2006-2017

Abstract

Ovaj rad ima za cilj da ustanovi koja je uloga zakona u dobrom upravljanju ribolovnim resursima. Zaštita i održivo korišćenje ribljeg fonda u Srbiji regulisano je istoimenim zakonom, a odvija se na 17 ribarskih područja i 29 ribarskih područja u zaštićenim prirodnim dobrima. Na 17 osnovnih ribarskih područja upravljaju „javna preduzeća“ ili privatne firme u statusu „doo“. Kod većih područja, posebno u Vojvodini, postoji više upravljača za jedno ribarsko područje. U zaštićenim prirodnim dobrima upravljači su ujedno i korisnici ribljeg fonda. U periodu od 2006. do 2017. godine Zakon o zaštiti i održivom korišćenju ribljeg fonda menjan je u dva navrata: 2009. i 2014. godine. Podzakonska akta su takođe podložna vrlo čestim promenama. U radu se prate efekti promene zakonske regulative na broj rekre ativnih i profesionalnih ribolovaca, broj ribočuvara i trendove u ulovima. Osnovni trendovi su da broj rekreativnih ribolovaca u navedenom periodu opada, broj profesionalnih riba ra stagnira, dok broj ribočuvara raste. Ulov ima tendenciju opadanja za sve vrste koje se statististički prate (šaran, som, smuđ i deverika od autohtonih vrsta, i babuška i tolstolobik od alohtonih). Odnos ulova u rekreativnom i komercijalnom ribolovu pokazuje značajne promene u poslednjih desetak godina: osim za tolstolobika, kod koga dominira komer cijalni ulov, kod ostalih vrsta je došlo do zamene u smislu da rekreativni ulov preuzima dominaciju u poslednjih nekoliko godina