Istorija primene antibiotika

Abstract

Antibiotici su hemijska organska jedinjenja (uglavnom mikrobiološkog porekla) ili njihovi derivati, koji imaju sposobnost da spreče rast ili unište druge mikroorganizme [1]. To je grupa jedinjenja vrlo različitih struktura koje sadrže razne funkcionalne grupe. Da bi antibiotici bili primenljivi u humanoj medicini trebalo bi da dejstvuju na što veći broj mikroorganizama, da nemaju toksično dejstvo po organizam koji lečimo, da su rastvorni u vodi i fiziološkim tečnostima, kao i da se degradacioni proizvodi antibiotika lako i brzo izlučuju iz organizma i to u obliku netoksičnih jedinjenja [1]. Antibiotici se po načinu delovanja mogu podeliti na: a) baktericide - ubijaju mikroorganizme i b) bakteriostatike - sprečavaju razvoj mikroogranizama. Prema biloškoj aktivnosti mogu se podeliti na one koji deluju na sintezu bakterijskog ćelijskog zida (ili ga razaraju), one koji deluju na citoplazminu ćelijsku membranu, one koji ometaju sintezu proteina u bakterijskoj ćeliji i one koji utiču na metabolizam nukleinskih kiselina.