Efekti selenita na metabolizam glutationa kod gljive Phycomyces blakesleeanus

Abstract

Elementarni selen je najmanje biotoksičan oblik selena u prirodi, dok selen-oksianjoni mogu biti toksični zbog značajne pokretljivosti i rastvorljivosti u vodi. Mikrobiološka redukcija selena +4 (selenit) u elementarni selen je stoga od presudnog značaja za smanjenje bioraspoloživosti ovog elementa.1 Visoka reaktivnost selen-oksianjona sa tiolnim grupama, kao i formiranje kiseoničnih radikala u reakciji sa glutationom implicira da oksidativni stres doprinosi toksičnosti selena.2 Tokom biološke redukcije selenita se proizvodi velika količina peroksida čime se indukuje ekspresija gena koji kodiraju enzime antioksidativnog metabolizma, što uključuje i enzime metabolizma glutationa.1 Micelijum gljive Phycomyces blakesleeanus star 24 sata je tretiran 10 mM rastvorom selenita. Uzorci su nakon određenih vremenskih intervala (1, 5, 10, 30, 60 minuta, 24 i 96 sati) ispirani i homogenizovani, nakon čega je meren sadržaj glutationa i specifična aktivnost enzima: peroksidaza (POD), katalaza (CAT), superoksid dismutaza (SOD), glutation peroksidaze (GPx), glutation-S-transferaze (GST) i glutation reduktaze (GR). Nakon dodavanja selenita utvrđen je pad količine ukupnog glutationa u micelijumu. Aktivnost POD i SOD je rasla do 60 minuta, nakon čega je opadala. Aktivnost CAT opadala je odmah po dodatku selenita. Najizraženija je bila promena aktivnosti GPx gde je zabeležen značajan porast, dok su promene aktivnosti GST i GR bile manje izražene